फिचर : छोरा डाक्टर, आमा पढ्दै

‘खाने मुखलाई जुंगाले छेक्दैन’ भने झैं ६२ वर्षको उमेरमा पनि सुशीला खनालले शिक्षाको बाटो अवलम्बन गरेकी छिन् । जिन्दगीमा सयौं हन्डर–ठक्कर खाएकी उनले जिन्दगीको हतियार कलमलाई ठान्छिन् । जसका कारण समाजमा प्रेरणाको स्रोत बन्न सफल भएकी छिन् । निलो कुर्ता सलवारका साथ हातमा पुस्तक समाउँछिन् उनी । हर्ष र जांगरका साथ बिहानै बानेश्वर क्याम्पसमा प्रस्थान गर्छिन् ।

उनको पढाइप्रतिको निरन्तर लगावप्रति विद्यार्थी लगायत गुरुहरूले पनि आदरभाव प्रकट गर्दछन् । २०१४ सालमा गोरखामा जन्मिएकी खनाल हाल काठमाडौको नयाँबानेश्वरमा बस्छिन् । अरूको घरमा भाले बास्दा उनको घरमा कुकरको सिठ्ठीको आवाज सुनिन्छ ।

श्रीमान् नारायणप्रसाद खनाललाई अफिस जानका लागि खाना तयार गरी आफू क्याम्पस जान्छिन् । सहपाठीको उमेर नाति नातिनाजस्तो छ ।  तर उनलाई कुनै समस्या छैन ।  उनी भन्छिन्, ‘पढ्नका लागि उमेर बाधक होइन, इच्छाशक्ति हुनुपर्छ । जुनसुकै उमेरमा पनि पढ्न सकिन्छ ।’

उनकै उमेर समूहमा मानिस नाति नातिना खेलाएर बस्छन् । तर अरूकोभन्दा पृथक सोच भएको खनाल आज पनि कलम खेलाउंँदैछिन् । बाल्य अवस्थामा पढ्न पाइनन् र वैवाहिक जीवनमा बांधिएपछि सम्पूर्ण कार्यभार सम्हालेर बसिन् । जेठो छोरालाई इन्जिनियर, कान्छो छोरालाई डाक्टर र छोरीलाई स्नातकोत्तरसम्म पढाउन ठूलो भूमिका निर्वाह गरिन् ।

कामको शिलशिलामा जेठो छोरा बुहारी दुई छोरीको साथमा अमेरिकामा छन् । कान्छो छोरा र बुहारीको एउटा छोरी लण्डनमा छन् । साथै छोरीको एउटा छोरा र छोरी नेपालमा नै अध्ययन गरिरहेका छन् । बिहान ४ः०० बजेदेखि उठेर दैनिक नित्य कर्म गरी भान्साको काम सकेर क्याम्पस जान्छिन् । उनको यस्तो सुशिल र भद्र व्यवहारप्रति खनाल परिवार सन्तुष्ट छन् ।

सबैका लागि समय दिने सुशिलाले आफ्नो लागि थोरै समय दिंदा पनि शैक्षिक स्तर राम्रो देखिन्छ । बुढेसकालमा पनि के पढ्न गएको होला भन्ने छिमेकीहरुले अहिले तारिफ गर्न थालेका छन् । छोराछोरी भन्छन्, ‘जीवनको सफल यात्राको पार लगाउने माझीको रुपमा हुन् हामी आमा ।’

घरपरिवार र गुरुहरूबाट प्राप्त प्रेरणाले सुशिलालाई शैक्षिक यात्रामा थप हौसला प्रदान ग¥यो । उनका श्रीमान् भन्छन्, ‘हाम्रा लागि सुशीला ‘मैनबत्तिको शिखा’ हुन् । जसले आफू जलेर पनि आफ्ना परिवारका लागि उज्यालो प्रदान गरेकी छिन् ।’

२०६६ सालमा कक्षा २ मा भर्ना भएदेखि उनको शैक्षिक यात्राको प्रारम्भ हुन्छ । २०७० सालमा सवारी दुर्घटनामा परेर पढाइलाई निरन्तरता दिन सकिनन् । एकबर्ष अमेरिकाको बसाईपछि उनको पढाइले गति लिन सकेन् । २०६९ सालको एस.एल.सी.मा गणितमा कम अंक आएपछि क्याम्पस पढ्ने सपना अधुरै रह्यो ।

गुरुहरूको राय अनुसार २०७४ सालमा एस.ई.ई. दिएर उत्तीर्ण गरिन् । आमसञ्चार र पत्रकारिता पढिरहेको खनाललाई कक्षा ११ मा बानेश्वर क्याम्पसको २८औं वार्षिकोत्सवमा पनि सम्मान गरे । उनले पढाइका साथसाथै समाजसेवाको कार्यलाई पनि निरन्तरता दिइरहेकी छिन् ।

बानेश्वर क्याम्पसका गुरुहरू भन्छन्, ‘सुशीला जस्तो नारीलाई आफ्नो चेलीको रूपमा लिन पाउँदा विद्याको मन्दिर भरिपूर्ण भएको भान हुन्छ । अशिक्षित मानिसहरूलाई उनी भन्छिन्, ‘निरन्तर प्रयास गर्नुहोस्, असफलता नै तपाईंको जीवनको ठूलो सफलताको रूपमा परिणत हुन्छ ।’

जिन्दगीका र समस्यासँग लड्दै उनी आफ्नो पढ्ने सपना साकार पार्न सफल भइन् । खनाल आज पनि किताब बोकेर मन्द मुस्कानको साथ आफ्नो कक्षा कोठामा उपस्थित हुन्छिन् ।

Comments

• शिक्षा
• सुशीला खनाल