कविता : आमाको गनगन

अचेल के भएको छ यो केटीलाई ?
न कोहीको पीर न कसैको सुर्ता,
पहिरन अनेक छन्,
लाउनै छाडी कुर्था ।

‘पढ्नुगुन्नु, ठूलो मान्छे हुनु,
समाचार सुन्नु, पढ्नु
देशमा कहाँ–कहाँ के–के भयो बुझ्नु ।’
यस्तैयस्तै हुन् मेरी आमाको गनगन
सधैंको गनगन !

हेर,
आमा तिमी रिसाए रिसाऊ
खुसाए खुसाऊ
तर,
म समाचार सुन्दिन।

मलाई सुन्नु छैन
हरेक दिन मान्छे मरेको खबर,
दार्इले भार्इ अनि भार्इले दाई कुटेको, मारेको खबर ।
मलाई सुन्नु छैन
आफ्नै बाबुबाट बलात्कृत छोरीको खबर,
बोक्सीको नाउँमा कुटिएकी निर्दोष आमाको खबर
दाइजोको नाउँमा जलाइएकी बुहारीको खबर ।
हो आमा,
मलाई सुन्नु छैन
म दिक्क भैसकें ।

मलाई सुन्नु छैन
झाडापखालाको औषधीको अभावमा
गरिब जनता मरेको खबर,
जनताको नाममा डाक्टर अन्सन बस्नुपरेको खबर,
कुर्सीको निहुँमा नौ–नौ महिनामा सरकार फेरिएको खबर,
देश बेचेको खबर र
व्यस्त, साघुँरो अनि ट्राफिकमा फसेको सडकको दुर्घटनाको खबर ।

सुन्यौं ? हे¥यौ ? देख्यौ ?
यस्तै छन् तिम्रा शहर ।
शहरभित्रका हरेक प्रहर यस्तै छन् ।
हरेक प्रहरका खबर
जान्ने रहर ।

खबर-खबरभित्रै बेखबर छन् यहाँ,
परिस्थिति बेथिति बनेका छन् यहाँ,
समाचारले कुविचार जन्मिएका छन् यहाँ ।

तिम्रै समाचार सुनेर-हेरेर ,
प्रेमिले प्रेमिकालाई एसिड छ्याप्न जानेको छ ।
हत्या र अपहरण गर्न
हरेकले स्नातकोत्तर गरेको छ यहाँ ।

घुसखोरी गर्न जानेको छ ।
दलाल बन्न जानेको छ ।
जालझेल गर्न जानेको छ ।
अब तिमीले गोल्ड मेडल दिनु
अनि
दीक्षान्त समारोह आयोजना गरेर
प्रमाणपत्र बुझाइदिनु।

जब एउटा बच्चा जन्मेदेखिनै
यस्तै समाचार हेरेर हुर्कन्छ।
अनि कसरी तिम्रा छोरा असल हुन्छ ?
छोरी असल हुन्छे ?

त्यसैले आमा
तिम्रो गोरो अनुहार कालो बनाएर
नाक फुलाएर
शिखर झै उच्च फैलिएको तिम्रो निधार आँखा, परेली, भृकुटी
सबै खुम्च्याएर
एकै गाँठो पारेर
आमा तिमी
रिसाए रिसाऊ
खुसाए खुसाऊ
म समाचार हेर्दै हेर्दिन,सुन्दिन ।

पुजा पराजुली,कास्की
हाल : टेक्सास, अमेरिका

यो पनि पढ्नुस् । 

http://news-nepal.com/%E0%A4%95%E0%A4%B5%E0%A4%BF%E0%A4%A4%E0%A4%BE-%E0%A4%AE-%E0%A4%B8%E0%A4%82%E0%A4%B8%E0%A4%BE%E0%A4%B0-%E0%A4%A1%E0%A5%81%E0%A4%B2%E0%A5%8D%E0%A4%A8-%E0%A4%9A%E0%A4%BE%E0%A4%B9%E0%A4%A8%E0%A5%8D/

Comments